Casamance^SN

In Basse-Casamance, een Afrikaanse regio die wordt beschouwd als een van de ‘bakermatten’ van de rijstteelt, hebben zich opmerkelijke woonvormen ontwikkeld, die even geavanceerd zijn als de landbouwvormen in een uitgestrekt mangrovemoerasgebied. In het hele gebied getuigen de grote lemen huizen met hun solide en uitgebreide dakconstructies en gevarieerde plattegronden van een grote beheersing van geavanceerde architecturale technieken. In het koninkrijk Bandial, ook wel de gemeenschap van Mof Ëwi genoemd, is een voor Afrika volkomen originele architecturale vorm ontstaan: het huis in kroonvorm met een centraal impluvium. Vroeger beschikte elke grote familie over één huis waarvan alle elementen onder een enkel zadeldak in een cirkel waren gegroepeerd; de verschillende kamers van het huis vormen zo een kroon rond een kleine centrale binnenplaats. Daarop komt de binnenkant van het dak als een trechter — waarvan de diameter sterk varieert — neer, laat het licht door en vangt de regen op die in een aarden trog valt, vanwaar het via een ondergrondse palmboomafvoer naar buiten stroomt. Om het aantal kamers te vergroten naarmate het gezin groeide, werd het huis soms verdubbeld door een tweede impluvium te creëren dat aan het eerste was gekoppeld. Deze huizen in een kring met een centraal impluvium zijn nu nog maar in enkele exemplaren te vinden, terwijl ze vroeger ook aan de noordkust van de Casamance wijdverspreid waren. De agrarische samenleving die aan de basis ligt van deze unieke lemen architectuur, heeft ook een rijke culturele traditie en materiële goederen die opmerkelijk goed zijn bewaard gebleven en dus ook in aanmerking komen voor opname op de erfgoedlijst.

Uit: www.whc.unesco.org