(onderweg naar) Saint-LouisSN
Dit is Saint-Louis. Ooit was het de hoofdstad, maar de economische bloei is vervlogen. De hoge waterstanden zijn nog steeds te zien aan de architectuur. Maar de verplaatsing van het bestuur naar Dakar, het wegvallen van de drukke havenhandel en het falen van de enige spoorlijn hebben Saint-Louis van de buitenwereld afgesneden. Ironisch genoeg heeft het isolement de stad juist bijzonder gemaakt. Hoewel bedreigd, is er nog steeds een levendige visserij. En de lagen van de gehavende en vervaagde architectuur zijn allemaal bewaard gebleven: 19e-eeuwse Franse koloniale villa’s met twee verdiepingen, gepleisterd met kalkmortel en paardenhaar, met binnenplaatsen en schaduwrijke balkons die zijn ontworpen voor de tropen; art-decohuizen uit de jaren 1920; moderne openbare gebouwen uit het begin van de jaren 1930; kleine internationale moderne kantoorgebouwen uit de jaren 1950. Vanwege al deze lagen en de menselijke schaal is het eiland onlangs uitgeroepen tot UNESCO-werelderfgoed.
Uit: View from St Louis, Senegal — Paul Brislin, gepubliceerd in The Architectural Review