San Francisco^US

Op het bezoekprogramma van de planoplireis naar Californië figureren in San Francisco nagenoeg alle architectuurstijlen uit de 20ste en 21ste eeuw. Zowel vroege als late werken van Frank Lloyd Wright, het modernisme van Pierre Luigi Nervi, William Perreira’s icoon van de kritische jaren zeventig en het post-modernisme van Michael Graves passeren de revue.

Hoewel Frisco de hoogbouw-boom in het begin van de twintigste eeuw miste, veranderden wolkenkrabbers met hoekige profielen de topografie van de stad drastisch en waren ze de oorzaak van een massale afbraak van gebouwen uit de zestiger en zeventiger jaren. Ondanks de beperkingen van het Downtown Plan (1985) zijn recentelijk enkele impressionante hedendaagse gebouwen toegevoegd aan de architectuurlijst — weliswaar veelal door Europese architectuurcoryfeeën zoals Renzo Piano, Herzog & de Meuron en Snøhetta.

Een andere topper op de verkenningstocht door het Californische architectuurlandschap is een van Amerika’s grootste universiteitscampussen: Stanford University met zowel klein-als grootschalige; zowel kleurrijke als koele high-tech, zowel woningbouw als educatieve projecten door onder meer Foster, Legoretta als Wright. Andere ontwikkelingen van verlaten of uitgebluste gebieden dragen ook bij aan de dramatische transformatie van de historische configuratie van de stad als geheel (Yerba Buena district en SoMa). Op gelijkaardige wijze werd de bouw van het Pac Bell Park de katalysator van de rehabilitatie van het industriële niemandsland in China Basin en betekent de nieuwe campus van de University of California San Francisco in Mission Bay het middelpunt van een enorme groei.